 |
| Συγκλονιστική εξομολόγηση ψυχής από τον Σταμάτη Σπανουδάκη, ο οποίος αποκάλυψε για πρώτη φορά ότι τους τελευταίους τρεις μήνες βρισκόταν καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι και χάρη σε ένα θαύμα σήμερα περπατάει ξανά.
Ο γνωστός μουσικοσυνθέτης μοιράστηκε αυτή την άγνωστη και συνάμα δύσκολη προσωπική στιγμή του, για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς τον θαυματουργό άγιο Σπυρίδωνα, ο οποίος τον έκανε καλά, αλλά και για τη δύναμη της πίστης και της προσευχής.
Στις αρχές Αυγούστου ο δημιουργός προβληματιζόταν έντονα για το αν έπρεπε να ακυρώσει συναυλία του στην Κέρκυρα, λόγω των σοβαρότατων κινητικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε εκείνο το διάστημα. Η πίστη του, όμως, στον Θεό και ο ιερός σκοπός της εκδήλωσης (ήταν αφιερωμένη στη συμπλήρωση 300 ετών από το θαύμα του αγίου Σπυρίδωνος το 1716 και τη διάσωση του νησιού από τους Οθωμανούς) τον οδήγησαν σε μια σωτήρια απόφαση για τη ζωή του.
 «Ημουν τρεις μήνες στο κρεβάτι με πόνους, χάπια, ενέσεις και δύο εγχειρήσεις και κάθε μέρα έλεγα: “Πώς να το αναβάλω, πώς να εκθέσω-απογοητεύσω τόσο κόσμο; Εχει ο Θεός και θα βοηθήσει ο Aγιος”» γράφει στο facebook ο Σταμάτης Σπανουδάκης, ο οποίος ταξίδεψε τελικά στο νησί, ενώ για τις μετακινήσεις του χρησιμοποιούσε αναπηρικό καροτσάκι. Αλλωστε, επιθυμούσε να ακουστεί το νέο κομμάτι του με τίτλο «Η Κέρκυρα κι ο Αγιος», το οποίο είχε γράψει ειδικά για την ημέρα.
Εξι ώρες όρθιος
Στο ξενοδοχείο δέχτηκε την επίσκεψη του οστεοπλαστικού γιατρού Σπύρου Νίκα και μαζί του ο συνθέτης έκανε τα πρώτα δειλά βήματά του, καταφέρνοντας το ακατόρθωτο: να μείνει έξι ώρες όρθιος! «Να το θαύμα του αγίου Σπυρίδωνα» είπε μέσα του.
Την ημέρα της συναυλίας, όμως, τον περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. «Τρεισήμισι χιλιάδες κόσμου ήρθαν να μας τιμήσουν (...) Και μόλις πατάω το σκαλί να βγω στη σκηνή, ο χαμός. Ενας ανεμοστρόβιλος διέλυσε το πάλκο, έπαιρνε ηχεία, φώτα και καρέκλες κι ύστερα καταρρακτώδης βροχή. Κι ο κόσμος, μουσκεμένος, έτρεχε να κρυφτεί» ανέφερε.
Η συναυλία αναβλήθηκε για την επομένη ημέρα. «Εγώ φταίω. Ολα να είναι τέλεια ως τη στιγμή ακριβώς που θα έβγαινα; Ο άγιος μ' έδιωξε» έλεγε και τα μάτια του έτρεχαν δάκρυα. Ομως, το επόμενο βράδυ, όπως αφηγείται, η συναυλία ήταν από τις ωραιότερες που έδωσε ποτέ.
«Κόσμος, ζέστη και νηνεμία και ολόγυρά μας άγγελοι. Υμνησα και απέδωσα μουσικό φόρο τιμής, στις αγάπες μου, τον Χριστό, τη μικρή Μαρία, τους αγαπημένους μου ήρωες και τη μητέρα Ελλάδα. (...) Το γιατί βέβαια έγιναν όλα αυτά μου διαφεύγει, είναι πάνω απ' τη φτηνή λογική μου και έτσι αφήνομαι έκπληκτος, αλλά σίγουρος για όλα, σαν μικρό παιδί, στα χέρια Του» τόνισε.
|
- Blogger Comment
- Facebook Comment
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου